Regeerakkoord met veel veranderingen
Je zal maar in de politiek zitten. Je zal maar een regeerakkoord moeten zien te bereiken met drie andere politieke partijen. Allemaal met andere standpunten en belangen. Plus die 17 miljoen mensen, waarvan er heel veel over alles een mening hebben. En niet schromen die te ventileren op een al dan niet beheerste manier.
Politici doen het nooit goed
Ik benijd ze niet, die politici. Ze moeten plannen maken voor het hele land en dan wel zodanig dat het voor iedereen acceptabel is. Zodanig ook, dat het land en de inwoners er als het even kan op vooruit gaan. Of anders in ieder geval zo min mogelijk achteruit. Je doet het natuurlijk nooit voor iedereen goed, dus krijg je na het presenteren van de plannen altijd een bak ellende over je heen. Je moet er maar tegen kunnen.
We hebben ze wel nodig!
Hadden ze maar geen politicus moeten worden…. hoor ik je denken. Je hebt natuurlijk gelijk, alleen: wat als niemand de politiek in wil? Wat als er niemand meer voor de klas wil staan? Wat als er niemand meer voor een schamel loon in de zorg wil werken? Wat als politie en hulpdiensten geen mensen meer kunnen krijgen? We hebben ze allemaal wel keihard nodig!
Protesteren tegen verandering
Interessant vind ik dat mensen zich zo verzetten tegen verandering. Voor elke verandering geldt dat het voor de één een voordeel is, voor de ander een nadeel. Toch is er altijd wel een reden voor het aanpassen van beleid. Het kan lastig zijn, dat is waar. Neem nou al die veranderingen rondom de hypotheekrenteaftrek in de loop der jaren. Niet handig qua financiële toekomstplanning voor ons als burgers.
Babysteps en koerswijziging
Aan de andere kant…. er zijn genoeg redenen voor de aanpassingen. Dat het er zo veel zijn heeft mede te maken met de stapjes die klein moeten zijn. Babysteps in een bepaalde richting. Grote stappen hebben immers te grote gevolgen, en dat wil niemand. Vervolgens een koerswijziging – simpelweg door een wijziging van het politieke klimaat. Zo’n koerswijziging kan alle babysteps die gezet waren weer teniet doen.
Accepteren dat de wereld verandert
Plus het feit dat de wereld nu eenmaal verandert. Dus veranderen de regels mee, zelfs zonder koerswijziging. Dat is bij mij in het gezin zo, dus ook in de grote familie die je Nederland noemt. So be it – als ik er niet persoonlijk iets aan kan doen zit er niets anders op dan te accepteren. Roeien met de riemen enzo. Misschien ben ik wel te makkelijk hoor. Te makkelijk in het accepteren van situaties en veranderingen. Mensen die zich er druk over maken moeten er ook zijn. Zolang ze maar wel op een beschaafde manier protesteren!
