Anderzorg en rechter gaan niet akkoord
Er was eens… een idealistische mevrouw die haar zorgpremie niet kon betalen. Of nou ja, er stond nog twee tientjes open, de rest had ze betaald. In het bedrag dat ze in totaal moest betalen zaten inmiddels al kosten van bijna 50 euri. Maar goed, het restbedrag was dus 20 euro. En dat betaalde ze niet.
Kwijtschelding gevraagd maar niet gekregen
Voor dat bedrag had ze de zorgverzekeraar – Anderzorg – om kwijtschelding gevraagd. Ze heeft namelijk volgens eigen zeggen geen inkomsten. Is woonachtig in Griekenland, waar ze vrijwilligerswerk doet voor vluchtelingen – in ruil voor gratis onderdak. Dat soort vrijwilligerswerk wilde ze ook wel doen voor de verzekeraar als ze zouden kwijtschelden. Anderzorg gaf die kwijtschelding niet en tja… ondanks het lage bedrag werd mevrouw uiteindelijk gedagvaard.
Naar de rechter voor twee tientjes
De kantonrechter gaf de verzekeraar gelijk: ze moest gewoon betalen. Haar aanbod om in natura te betalen – ze wilde wel koken voor personeel, of een tuin aanleggen bij het kantoor, of een workshop geven over de deeleconomie – werd niet gehonoreerd. Het gevolg? Nu moet mevrouw niet alleen die twee tientjes betalen, maar ook de proceskosten van 250 euro.
Anderzorg te star of niet?
Wat moeten we hier nou weer van vinden? Aan de ene kant: waarom gaat Anderzorg dagvaarden voor 20 euro, wetende dat er dan proceskosten bijkomen? Dat is misschien wat overdreven. Ze kunnen er ook voor kiezen die kwijt te schelden in het kader van sponsoring ofzo. Maar ja, dan wagen ze zich natuurlijk aan iets politieks zoals het steunen van een vluchtelingenproject in Griekenland. Of ze hadden ervoor kunnen kiezen dit ludieke aanbod te accepteren. Met het risico dat er talloze verzekerden aankloppen met ludieke manieren om hun premie te voldoen, terwijl er natuurlijk gewoon geld betaald moet worden.
Bovendien is Anderzorg een echte budgetverzekeraar met één van de laagste premies voor zorgverzekeringen. Misschien dat een duurdere zorgverzekeraar hier flexibeler mee zou zijn omgegaan? Nou nee, eigenlijk betwijfel ik dat.
Gratis van Griekenland naar Nederland?
Aan de andere kant: het gaat om twéé tientjes! Het komt op mij over dat het niet onmogelijk was om die te betalen, maar gewoon een principekwestie. Ik kan me werkelijk niet voorstellen dat je die twee tientjes niet hebt en ook geen mensen om je heen hebt die je daaraan kunnen helpen. Bovendien, als ze bij Anderzorg zou moeten koken of tuinieren of wat dan ook – dan moet ze daarvoor naar Nederland komen. Alsof dat niets kost!
Ik ben geneigd de kant van Anderzorg te kiezen in dit verhaal, net zoals de rechter deed. Toch knaagt er iets: het bedrag, de vluchtelingen, het aanbod om te koken… idealistisch en een soort van schattig.
